Bir kadına, sadece teni için yaklaşmak, ısınmak için para yakmak kadar saçmadır. Gerçek hazineler çok daha derinlerde saklanır ve şayet mutluluğun saf olanına göz dikmişse insan, önce mutlu etmeyi öğrenmelidir.
Sevmenin bin türlüsü var sanıyorlar. Hayır, aynı hissiyatın farklı yoğunluklarda cereyan etmesi, aynı rengin farklı tonları vardır. Ve sevmek, bireyin kendini ikinci plana atabilme halidir. Aksi sevgi içermez; bencillik, yalnızlıktan korku içerir. Bilirim ki bencillik yiyen kişi yalnızlık kusar.
Kadın denen derinliği erkek denen mezuralar ölçemez. Ölçtükleri derinlik boylarının yettiği kadardır. Gerisi, balkonlardan atılan sigara izmariti. O derinliğe de inmeli elbet. Lakin bir kadına dokunmanın başka yollarını da bilmeli.
Adam dediğin, beden adlı teknenin tayfası değil, kaptanı olacak. Belki hormon denen rüzgarlar çarpacak yelkenlerine, ama o, dümeni aklı ve yüreğiyle sımsıkı, istikrarla tutacak. Anlamak için birilerinin anlatmasını beklemek niye? İnsan denen taş, yine kendinin heykeltıraşı değil midir? Kadınları sevin. Sadece çarşafların üzerinde değil, göğüs kafeslerinin içinde…

Kadınları sevin.